Workers reaction to SONA 2025

 PRESS STATEMENT

Partido Manggagawa

SONA 2025

Ref: Renato Magtubo

Chairperson

 

The President’s candid admission of underperformance in the past three years set a promising tone for a better second half of his term. However, that hope was soon buried under a lengthy checklist of departmental functions—routine matters expected of any administration.

 

What was glaringly absent were bold policy declarations addressing the nation’s most urgent concerns: a substantial wage hike, an end to contractualization, the creation of decent and secure jobs, and decisive action to rein in inflation.

 

Workers keep on pressing for  a legislated wage hike of P200 as well as the passage of the security of tenure bill, but to no avail. Katulad sa baha at bagyo, kailangan ang Presidente sa pagharap sa krisis na ito.

 

The President also acknowledged energy and water supply issues but failed to confront the root causes—particularly the long-standing failures of privatization.

 

The SONA could have been more meaningful if it had tackled core policy failures and laid out concrete reforms for the remaining three years. The country doesn’t need a report card of government activities—it needs a clear roadmap for change. ###

 

https://web.facebook.com/partidomanggagawa/posts/pfbid0sjPyQc63ewsuuoyvdXtWBzettZYgnv3GMrq6FJr8yw993KAwGGyoeUnX1YVo5njfl

Labor coalition denounces Senate’s U-turn on workers’ security of tenure in CENECO case

Photo from Official Gazette

 

The Nagkaisa Labor Coalition issued a strongly worded statement, Tuesday, against the Senate majority for voting against the proposed amendment introduced by Deputy Minority Leader Sen. Risa Hontiveros, to include a security of tenure (SOT) provision to the franchise bill being sought by the Negros Electric Power Corporation (NEPC), a successor company created by the highly controversial joint venture agreement (JVA) between the Central Negros Electric Cooperative (CENECO) and MORE Power.

 

CENECO is a unionized electric cooperative and cannot be considered as ‘ailing’ to merit private takeover.

 

“We are glad there remains a great minority in the Senate in the person of Sen. Risa Hontiveros and Sen. Koko Pimentel, who remain committed to the fundamental rights of workers to security of tenure as mandated by the Constitution. But shame on the majority who did a Duterte move on the issue of SOT,” said Nagkaisa in indignation.

 

Duterte, who promised to kill endo lords to end contractualization during his term, reversed himself and vetoed the SOT bill he certified and consequently was passed by both the Senate and the House of Representatives in 2019.

 

“Noong 2019 ay si Duterte ang bumaliktad sa kanyang pangako. Ngayong 2024 ay ang Senado naman, kahit sa maliit lamang na kaso ng 400 na manggagawa ng CENECO na dati nang nagtatamasa ng security of tenure bilang regular workers pero pinatay ng NEPC sa kanyang anti-labor na JVA at application for franchise. Ito ay kahiya-hiyang mga pagkakataon sa ating kasaysayan. Na-Duterte din ang manggagawa sa Senado,” said Nagkaisa.

 

Sen. Hontiveros pointed out this sentiment when she reminded her colleagues that the Senate passed the SOT bill during the time of Duterte, and that laws and jurisprudence on company mergers and consolidation also do not warrant the dismissal of employees of the absorbed company, especially when the company did not cease operations.

 

But all in the majority present in the plenary last night voted against Hontiveros’ SOT amendment to the NEPC franchise. Their votes will enable NEPC to terminate and provide separation pay to CENECO employees, while the latter wait on to be prioritized in the hiring. NEPC also plans to rationalize its operation, thus, the threat of lower wages ‘based on industry standards’ absent the union and CBA for new hires.

 

Nagkaisa also made mention of Sen. Joel Villanueva who voted against the Hontiveros amendment but is the principal author of the SOT bill he refiled in the 19th Congress. Other senators who voted against the amendment also have bills filed recognizing the right of gig workers to be regularized. There are also SOT bills filed in the Senate for government employees who have already rendered long years as job orders or contract of service in the bureaucracy.

 

“Inconsistency and betrayal are truly constants in our political system where loyalty is to the kings and the kingmakers, not to the majority of the people and the working class,” concluded Nagkaisa.

Nagkaisa Labor Coalition

14 May 2024

 

Partido Manggagawa Advocates State Takeover of National Grid Operations Amidst Controversial MIC Investment Proposal

 

Photo from Business World

In a recent press release, Partido Manggagawa (PM) reiterates its call for the government to reassume control of the national grid, countering the suggested state investment in the National Grid Corporation of the Philippines (NGCP) through the Maharlika Investment Corporation (MIC), as proposed by House Speaker Martin Romualdez.

 

PM underscores its opposition to the MIC proposal, expressing concern over the diversion of public funds to support what it deems an unsound investment proposal. "We have consistently opposed the creation of MIC, and witnessing public funds being diverted to support an unsound investment proposal only strengthens our opposition," emphasized PM.

 

The group argues that reclaiming control of the national grid operations is the most appropriate alternative, as investing public funds into NGCP through MIC, owned by the country's wealthiest family and supported by Chinese state capital, is totally unnecessary.

 

PM urges the government to take back the national grid operations, highlighting the historical success of the state's management of the grid before its privatization in 2008. The national grid was then considered a 'crown jewel' among Government-Owned and Controlled Corporations (GOCCs), generating an annual net income of at least ₱20 billion.

 

"Today, it is the NGCP, rather than the state, that accumulates wealth, as revealed in previous Senate investigations. NGCP's financial statements indicate a total comprehensive income of ₱306.77 billion in 14 years, with ₱238.84 billion distributed as dividends to shareholders," lamented PM.

 

According to the labor group, the real issue facing NGCP is performance, not a lack of cash. PM contends that pouring more money into NGCP through MIC is unwise and would divert crucial resources from other essential programs.

 

The group likewise suggests that instead of investing further in NGCP, the government should rather consider imposing a wealth tax on windfall profits of power oligarchs to address the government’s own fiscal problems.

 

"NGCP’s problem is performance, not lack of cash. It is the government, on the contrary, which needs more funds; thus, it should also consider imposing a wealth tax against the windfall profits of power oligarchs," concluded PM.

FOR IMMEDIATE 

08 January 2024

Workers welcome return of libreng sakay but oppose planned EDSA busway privatization

Photo from Inquirer

The labor group Partido Manggagawa (PM) welcomed the return of the “libreng sakay” program of the government but expressed opposition to the planned privatization of the EDSA bus carousel.

 “Free rides on EDSA is good news for workers and commuters. But privatizing the EDSA carousel will mean higher fares without better service once implemented. We should have learned our lessons from the epic fail of electricity and water privatization. Electricity rates in the country are the highest in Asia and water concessionaires cannot even provide 24/7 service,” stated Rene Magtubo, PM national chair.

The labor leader said workers won’t accept the template of outright privatization as a cure to mismanagement, corruption, and bad governance by those in power. He also countered reports that DOTR’s proposal to privatize the Edsa busway has the support of trade unions.

Magtubo added that “The labor movement’s stand is that privatization is not a panacea to our public transportation problems, and we don’t subscribe to the idea that a privatized transport system is a global standard. Mass transport systems in many economies remain publicly run and efficiently managed.”

PM said that the free ride was beneficial to the working people in terms of saved income and travel time. “Transforming the system into a cooperative-run busway may create an alternative economy, as well as synergy to both the coop workers and the commuting public instead of the typical ‘seller-buyer’ relationship under the privately-run utilities that we had over the past several decades,” Magtubo insisted.

Likewise, Magtubo stressed that the government must retain control of international airports, and may opt to consider other models like cooperatives for the operation of the EDSA busway carousel.

“There are many examples of successful public transportation systems and airports around the world that are owned and controlled by the state, such as those in Japan, Switzerland, Germany, Singapore, and Canada. Even the US hasn’t embraced privatization for running its 5,000 public airports, while our neighbor Hong Kong maintains the world’s best in mass transport system. These systems and airports provide affordable and efficient transportation options for the public, while also serving as a vital source of public income and employment,” Magtubo explained.

PM urged the government to listen to the concerns of the people and to prioritize the needs of the public over private interests.

“We stand with the working class and the people in calling for an efficient and equitable transportation system that serves the needs of all Filipinos. What the country needs is a strong, accountable, comprehensive, responsive, effective, and democratic public services,” Magtubo concluded.

13 January 2023
Partido Manggagawa

Labor coalition rejects outright privatization of NAIA and Edsa Busway

The NAGKAISA Labor Coalition expressed opposition to customized proposals to privatize everything like the Ninoy Aquino International Airport and the EDSA busway carousel.

“We believe that privatization is not a panacea or an all-out solution to our public transportation problems, and we don’t subscribe to the idea that a privatized transport system is a global standard,” emphasized Nagkaisa Chair Atty. Sonny Matula, saying the state of mass transport systems even in advanced economies remain publicly run and efficiently managed.

The labor leader said workers won’t simply accept the template of outright privatization as cure to mismanagement, corruption, and bad governance by those in power, and to counter reports that DOTR’s proposal to privatize the Edsa Busway has the support of both business groups and trade unions.

The government, he stressed, must retain control of our international airports, and may opt to consider other models like cooperatives for the operation of the EDSA busway carousel.

“There are many examples of successful public transportation systems and airports around the world that are owned and controlled by the state, such as those in Japan, Switzerland, Germany, Singapore, and Canada. Even the US hasn’t embraced privatization for running its 5,000 public airports, while our neighbor Hong Kong maintains the world’s best in mass transport system. These systems and airports provide affordable and efficient transportation options for the public, while also serving as a vital source of public income and employment,” said Matula.

As in the case of the Edsa Busway carousel, the group said the free ride was very beneficial to the working people in terms of saved income and travel time. “Transforming the system into a cooperative- run busway or tramway may create alternative economy, as well as synergy to both the coop workers and the commuting public than the typical ‘seller-buyer’ relationship under the privately-run utilities that we had over the past several decades,” added Matula.

Matula said the coalition is raising this point as regular dialogues with the government on important policies and programs is part of Nagkaisa’s 5-Point Labor Agenda. The others include wage hike and reforms in the country’s wage-fixing mechanisms, end to endo and the full exercise of trade union rights.

“We want the government to avoid fixation with privatization as there are other alternatives to it, especially when mechanisms for genuine people’s participation in policy decisions are activated.  We believe that by working together, we can find a solution that benefits everyone, rather than just select tycoons,” said Matula.

NAGKAISA urges the government to listen to the concerns of the people and to prioritize the needs of the public over private interests.

“We stand with the working class and the people in calling for an efficient and equitable transportation system that serves the needs of all Filipinos. What the country needs is a strong, accountable, comprehensive, responsive, effective, and democratic public services,” concluded Matula.

07 January 2023
NAGKAISA LABOR COALITION

Message to the Solidarity of Labor Movement Against APEC (SLAM-APEC) 1996

Filemon "Ka Popoy" Lagman

1996

Bago pa ako dinukot ng militar noong Nobyembre 12, sinabi na sa akin na assignment ko na talakayin ang balangkas ng globalisasyon para sa ating Kumperensya.

Hindi ko naman agad naharap ang paghahanda sa dami ng trabaho. Bagamat may mga senyales na malapit nang mahibang, di ko rin inakala na tuluyang maghuhuramentado si Ramos at ako'y ipakukulong.

Kaya't humihingi ako ng paumanhin sa anumang kakulangan ng mensahe kong ito na minamadali kong tapusin. Dahil habang sinusulat ko ito dito sa Kampo Aguinaldo, medyo ako'y nanghihina na rin dahil sa 10 araw na hunger strike at ang laman ng aking katawan ay puros na lang usok ng sigarilyo.

Mga kasama, pwede nating pasukin ang paksa ng globalisasyon mula sa dalawang entrada. Una'y sa usapin ng "intensyon", at ikalawa, sa usapin ng "epekto".

Ang tinutukoy ko sa una ay sino ba ang may pakulo ng globalisasyon at ano ang kanilang totoong intensyon.

Gusto kong magsimulang tastasin ang globalisasyon mula sa entradang ito dahil ito ang natural na dapat nating pagsimulan, dito pinakamadaling mabistahan ang klase ng mundo na gustong gawin ng APEC. Kapag maliwanag sa atin kung kaninong kagagawan ito at ano ang totoong intensyon, sa minimum, ay dapat magduda na tayo.

Sinasabi kong "magduda" na tayo, pero hindi ibig sabihin ay lumundag na agad sa "kongklusyon". Mali rin naman na gumagawa tayo ng "kongklusyon" batay lamang sa mga intensyon, batay lamang sa mga pagdududa.

Kaya't kailangang pasukin natin ang usapin ng "epekto" at dito natin buuin ang matitibay na kongklusyon. Dito natin ibatay, mga kasama, ang pinakamatinding kondemnasyon at pinakamaliwanag na pagtatakwil sa balangkas, nilalaman at nilalayon ng APEC at globalisasyon.

GLOBALISASYON: PARA KANINO?

Magsimula tayo sa tanong na: Sino ba ang pasimuno ng APEC?

Sabi ng gubyerno, inisyatiba raw ito ng Australia, pero umandar nang husto nang i-host ni Clinton ang unang Leaders Summit ng APEC sa Seattle noong 1993 kung saan nabuo ang "vision" ng APEC na isang "Asia Pacific economic community".

Kapirasong pisngi lang ng katotohanan ang ipinasisilip ng ganitong sagot. At hanggang dito na lang ang paliwanag ng gubyerno, halatang-halata na mayroong mas malalim na katotohanang itinatago.

Mismo ang midya ay ayaw man lang kalkalin ang buong katotohanan kung sino talaga ang pasimuno ng APEC, sino talaga ang pwersang nagtutulak sa mga organisasyong gaya ng APEC.

Parang gustong palabasing basta dinapuan na lang at tinubuan ng puso ng mga lider ng mga bansang myembro ng APEC ng mga busilak na intensyon na mag-akbayan ang mga bansa sa diwa ng internasyunal na kooperasyon at pangkalahatang kagalingan ng mamamayan sa Asia-Pacific.

Mas interasado ang midya sa mabentang mga balita kaya't nahuhulog sila sa sensasyonalismo, at hindi kung ano ang mg isyu na dapat malaman ng tao. At simple rin ang paliwanag kung bakit sila ganito. Ang nagpapagalaw rin sa midya, sa ultimong pagsusuri, ay hindi ang interes ng serbisyong publiko kundi ng batas ng negosyo, ang batas ng kapitalismo, ang batas ng kompetisyon at komersyalismo.

Kaya't mga kasama, matuto tayong huwag basta magpapaniwala sa mga deklarasyon ng intensyon dahil ang daang papuntang impyerno ay hinahawan ng magagandang intensyon, at kung makakain lang ng langgam, nalaman na sana ang buong mundo dahil ito'y nababalot ng matatamis na salita na gumagago sa ating mga manggagawa.

Sa tanong na sino ang pasimuno ng APEC, sagutin natin ito batay sa maliwanag na layunin ng APEC. At ito'y walang iba kundi ang "globalisasyon".

Kaya't sa tanong na sino ang pasimuno ng APEC, ang mas eksaktong tanong ay sino ang pasimuno ng "globalisasyon" na siyang dahilan ng pag-iral at pagkakabuo ng APEC. At sa tanong na ito, ang sagot ay hindi si ______ ng Australia at ni hindi rin si Clinton ng Amerika.

Bago pa nabuo ang APEC, ay nagsisimula na ang globalisasyon, mayruon nang mga makapangyarihang mga pwersang nagtutulak ng mga patakaran ng liberalisasyon, deregulasyon at privatization. Sila ang tunay na pasimuno ng APEC. Sila ang may gawa ng vision, goals, adyenda at plans ng APEC. Sila ang tunay na may interes sa APEC.

Sino sila? Sila ay ang tinatawag na mga TNCs o transnational corporations sa buong daigdig na umaabot sa bilang na 40,000 at kumukontrol sa 2/3 ng pandaigdigang ekonomiya, ng pandaigdigang kalakalan at pamumuhunan.

Bago pa nabuo ang APEC, bukambibig na nila ang salitang "globalisasyon" dahil ipinatutupad na nila ito sa pandaigdigang saklaw. Kinakatawan ng "globalisasyong" ito ang bagong istratehiya ng TNCs -- ang internasyunalisasyon ng kanilang proseso ng produksyon na tumatawid sa hangganan ng mga bansa at tinatampukan ng contractualization ng iba't ibang bahagi ng kanilang produksyon na nakabudbod sa iba't ibang bansa.

Ang mismong ILO-Asia Pacific Regional Office ay nagsabing ang pang-ekonomyang globalisasyon ay pangunahing resulta ng bagong istratehiya ng mga TNCs at ang ubod ng globalisasyong ito ay ng istratehiyang ito ng mga TNCs. Ang ating tanong: Bakit hindi aminin ng gubyerno ang katotohanang ito, bakit itinatago ng gubyerno ang katotohanang ito?

Sa puntong ito'y mahalagang liwanagin. Ang "globalisasyong" ito, ang bagong istratehiyang ito ng mga TNCs ay hindi simpleng kathang-isip na nadiskubre ng pandaigdigang sistema ng kapitalismo, resulta ng kasalukuyang kalagayan at pag-unlad ng pandaigdigang sistemang ito.

Mahalagang idiin ang puntong ito para basagin ang parating paratang sa atin, na eto na naman tayo sa ating "conspiracy theory", na isa na namang simpleng "pakana ng imperyalismo" ang APEC laban sa buong mundo.

Minsan ay di rin masisisi ang mga nagbibintang ng ganito dahil totoo namang may isang grupo sa ating hanay na masahol pa sa isang "kulto" sa bundok ng Banahaw na ang tingin lagi sa mga pangyayari sa mundo ay isang "pakana" at walang nang ginawa kundi dasalin ang kanilang rosaryo ng mga islogan na pinaglumaan na ng panahon. At dahil nga isang "kulto", ang paniwala nila'y sila lang ang dalisay, sila lang ang laging tama, at ang iba'y peke at mali. Isa sa mga panatikong obispo ng kultong ito ay kababayan ko sa Albay na mukhang sa tagal sa kabundukan ay nahawa na sa kukute ng isang baboyramo sa kagubatan.

Pasensya na mga kasama kung hindi ko mapigil na hindi sikwatin ang grupong ito dahil kung tutuusin, sila ang pinakamabisang propagandista ni Ramos laban sa rebolusyonaryong kilusan at laban sa kilusang manggagawa. Ang grupong ito ang nagbibigay ng masamang imahe sa mga militanteng organisasyon at mukhang ang sumpa sa sarili ay idadamay ang lahat sa kanilang pagkawasak na kanila ring kagagawan.

Bumalik tayo sa ating paksa. Gusto kong idiin na mali na tanawin na ang globalisasyon ay isang simpleng "panibagong pakana ng imperyalismo" kundi ito'y isang panibagong istratehiya ng kapitalismo na nagmula sa realidad ng kasalukuyang pag-unlad ng ganitong pandaigdigang sistema.

May dalawang aspeto ang realidad na ito. Una, ang realidad ng pandaigdigang krisis ng kapitalismo na nagsimula pa noong 1974 at nagpapatuloy hanggang ngayon sa mga industriyalisadong bansa, at siyang sinisikap na alpasan sa pamamagitan ng globalisasyon. Ikalawa, ang malaking pagsulong sa larangan ng teknolohiya bunga ng mga pagsulong sa microelectronics, computer science, telecommunication at biotechnology. Ang mga pagsulong na ito sa teknolohiya ang nagbigay daan para sa mga TNCs na magawa nito ngayon ang internasyunalisasyon, hindi na lang ng kanilang operasyon, kundi ng mismong proseso ng produksyon na siyang tunay na kahulugan ng globalisasyon at siyang tunay na tinutugunan ng globalisasyon.

Bakit mahalagang maintindihan ang dalawang puntong ito? Sapagkat ipinaliliwanag nito ang penomenon ng globalisasyon, hindi sa balangkas ng isang "imperyalistang pakana" kundi mula sa realidad ng obhetibong sitwasyon ng pandaigdigang sistema ng kapitalismo.

Mga kasama, bumalik tayo ngayon sa usapin ng "intensyon". Saan natin ngayon ilulugar o kakalkalin ang ipinagmamalaki ni Ramos na "diwa ng internasyunal na kooperasyon" na nagbibigkis sa APEC at siyang magsusulong diumano sa Pilipinas at sa mga bansa ng Asia Pacific sa landas ng progreso at prosperidad pagpasok ng darating na bagong siglo?

Kung mga TNCs ang promotor ng globalisasyon at ang mga patakaran nito ng liberalisasyon, deregulation at privatization, kung ang may gawa ng vision, goals, agenda at plans ng APEC ay ang mga representante ng malalaking negosyante sa Asia Pacific -- paanong mangyayaring ang kanilang intensyon ay "progreso at prosperidad" para sa mamamayan, paanong mangyayaring ang kanilang inspirasyon ay ang diwa ng "internasyunal cooperation"?

Mga kasama!

Hindi ba't ang mga kapitalistang ito, ang mga negosyanteng ito ang dahilan ng ating paghihikahos at pakabusabos dahil sa kanilang kasakiman sa tubo, dahil kinakamkam at sinasarili nila ang yaman na mula sa ating pawis at pagod?

At ngayon, sasabihin ng punyetang gubyernong ito, na ang mga kapitalistang ito -- sila na nagpapahirap sa atin, sila na nang-aapi sa atin, sila na kung tratuhin tayo ay basura at alipin, sila na walang ginawa kundi magpasarap sa ating pinagpaguran, sila na nabubuhay sa kasaganahan habang ang ating pamilya ay naghihikahos, sila na walang pakialam kung magdildil tayo ng asin sa karampot nating suweldo, sila na walang pakialam kung tayo'y magugutom kapag pinatalsik nila sa trabaho, sila na kung durugin ang ating mga unyon ay parang dumudurog lamang ng mga upis, sila na hindi man lang makonsensya na mas masarap pa ang kinakain ng kanilang mga aso kaysa kinakain ng kanilang mga manggagawa, sila na natutulog nang mahimbing kahit alam nilang nagugutom ang ating mga pamilya at di mapag-aral ang mga anak pero kapag lumiliit ang kanilang tubo at nalulugi ang kanilang kompanya ay binabangungot -- ang mga tao bang ito, mga kasama, ang kapitalista bang ito, mga kasama, ang magliligtas sa atin sa impyerno ng karukhaan at magdadala sa atin sa paraiso ng kasaganahan!! Mga kasama, niloloko at ginagago tayo ng baliw at inutil nating gubyerno!

Gusto bang palabasin ng gubyerno na ang kaluluwa ng mga kapitalistang ito ay bilang sinaniban ngayon ng diwa ng internasyunal na kooperasyon, at sila ngayon ay magtutulungan para sa kaunlaran at kasaganahan ng mamamayan? Mga kasama! Kailan nangyari ang milagrong ito, anong petsa, anong araw? Kailan bumuka ang langit at naghulog ng kabutihang loob na sinambot ng lahat ng puso at budhi ng uring kapitalista? Mga kasama, kung ito'y totoo, malamang, ang buong APEC ay myembro na rin ngayon ng El Shaddai ni Brother Mike!

Eh mismo nga ang mga kapitalistang Pilipino ay nagpapatayan sa kompetisyon at handang patayin sa gutom ang kanilang mga manggagawa para lamang makaungos at kumita sa panahong ito ng globalisasyon, tapos palalabasin pa ngayon ng gubyerno, na ang kapitalistang Amerikano, ang kapitalistang Hapon, ang kapitalistang Intsik, at kung sinu-sinong mga kapitalista, ay magtutulong-tulng ngayon para umunlad ang lahat at gumanda ang buhay ng ordinaryong mamamayan sa Asia Pacific! Mga kasama! Kung naniniwala si Ramos sa kahibangang ito, hibang na nga ang ating pangulo!

Sabi ng mga tagapalakpak ng APEC, bigyan daw natin ito ng tsansa, bigyan daw natin ng tsansa ang gubyerno. Kung buladas lang ang APEC, at hanggang buladas lang, hindi natin ito pag-aaksayahan ng panahon. Kung gusto lang magpasikat ni Ramos sa pandaigdigang entablado, walang problemang pagbigyan siya sa kanyang hilig na kumpetensyahin ang tabako ni Fidel Castro.

Ang problema, hindi simpleng buladas ang APEC na lilipas na lang na parang mabahong hangin matapos ang okasyon sa Subic. Hindi simpleng gusto lang magpasikat ni Ramos sa Subic na dapat ikarangal ng mga Pilipino kung susundin ang baluktot na konsepto ng patriyotismo na itinuturo sa atin ng gubyerno. Ni hindi ito usapin ng bantog na hospitalidad ng mga Pilipino dahil dadalawin ang ating bansa ng libu-libong dayuhang delegado.

Ang nakataya sa APEC ay ang kabuhayan at hanapbuhay ng manggagawang Pilipino, ang kinabukasan at kihihinatnan ng sambayanang Pilipino, at ang patuloy na pagkabusabos at paghihikahos ng masang anakpawis sa buong daigdig. Ito ang tunay na isyu sa APEC, ang tunay na epekto ng globalisasyon sa masang anakpawis.

ANG EPEKTO NG GLOBALISASYON

Sa walang tigil na daluyong ng propaganda ng gubyerno sa APEC, ano na ang ating narinig na direktang kabutihang idudulot nito sa masang anakpawis na tuwirang karugtong ng saligang patakaran ng APEC, ang patakaran ng liberalisasyon ng kalakalan at pamumuhunan?

Kapag liberalisado na ang kalakalan, magmumura daw ang mga produkto, kahit mga imported, at tataas ang kalidad dahil sa kompetisyon, at makikinabang raw dito ang ordinaryong mamimili. Kapag liberalisado na ang pamumuhunan, dadagsa raw sa Pilipinas ang mga dayuhang imbestor at maiibsan ang problema ng kawalang trabaho.

Walang sinasabi ang gubyerno sa masamang epekto ng liberalisasyon ng kalakalan at pamumuhunan para sa masang anakpawis, tungkol sa mas malaki at mas pundamental na katotohanan ng liberalisasyong ito na siyang pangunahing instrumento para sa pang-ekonomyang globalisasyon.

Hindi sinasabi ng gubyerno kung ano ang magiging epekto sa mga manggagawa at magbubukid, at sa ating lokal na industriya at agrikultura, kapag lubusan nang binuksan ang bansa sa dagsa ng mga dayuhang kalakal.

Hindi sinasabi ng gubyerno kung paano niya aakitin sa bansa magnegosyo ang mga dayuhang imbestor imbes na sa ibang bansa ng Asia Pacific at ano ang magiging epekto nito sa mga manggagawa at sa mga lokal na negosyante.

Para sa mga manggagawa, kaunting pagkukunot lang ng noo ay maiisip na natin kung ano ang magiging epekto nito, dahil katunayan, nararamdaman na natin ito na parang salot na lumalaganap sa ating hanay. At kung tutuusin, mga kasama, nagaganap na ito sa buong mundo, mismo sa US -- ang sinasabing pinakamayaman at pinakademokratikong bansa sa daigdig -- at dinidilubyo ng globalisasyon ang manggagawang Amerikano.

Ito'y ang pagbagsak ng tunay na halaga ng ating suweldo, ang pagbagsak ng labor standards, ang pagbagsak ng mga unyon na dulot lahat ng globalisasyon. Ito ang pangunahin at tunay na epekto ng globalisasyon na itinatago at binabalewala ng gubyerno.

Ano ang koneksyon ng liberalisasyon at globalisasyon sa ganitong pangyayari?

Para maakit ng Pilipinas ang mga dayuhang imbestor, hindi lang kailangang ibukaka ng bansa ang kanyang likas na yaman kundi gawing baratilyo ang ating lakas-paggawa. Kung hindi, baka sa ibang bansa sila mamuhunan kung saan mas mura ang paggawa, mas maraming oportunidad at mas istable ang kalagayan.

Kapag nagsimula nang dumagsa ang mga dayuhang kalakal, siguradong napakaraming kompanya ang mababangkrap at magsasara dahil hindi makalaban sa kompetisyon at ang magiging epekto nito ay pagdami ng walang trabaho habang maraming kapitalista ay kakamby na lang sa trading o kalakalan, magiging importer na lang ng mga yaring produkto.

Ang mga kompanya naman na mangangahas lumaban, ang siguradong diskarte nila, kasabay ng modernisasyon ng produksyon, ay magbabawas ito ng mga empleyado (downsizing) at gagawa ng iba't ibang diskarte para mapamura ang labor cost, gaya ng contractualization at casualization, samantalang pinaiigting ang produksyon at akumulasyon.

Kapag liberalisado na ang kalakalan at pamumuhunan sa buong mundo, iigting nang walang kasing-igting ang pandaigdigang kompetisyon ng mga kapitalista sa kanilang agawan sa pandaigdigang pamilihan. Ang kompetisyon ito ay hindi lamang pagalingan ng produkto, ito'y pamurahan ng magkakaribal na produkto.

At sa pandaigdigang kompetisyong ito ng kapital at kalakal, ano ang mapagpasya? Ito ay ang presyo ng paggawa, ang labor cost, sapagkat ang nagtatakda ng halaga ng mga kalakal ay ang paggawa at ang mapagpasyang salik sa akumulasyon ng kapital ay ang sobrang-paggawa sa anyo ng tubo.

Ito ang paliwanag kung bakit sa Pilipinas at sa buong daigdig ay bumabagsak ang halaga ng sweldo at mga benepisyo, kung bakit sa buong Pilipinas at sa buong daigdig ay bumabagsak ang labor standards, binabawi ang halos lahat ng pagsulong ng kilusang manggagawa sa nagdaang isang daang taon. Pero bakit pati ang mga unyon ay nawawasak, ang mga kasapian ng mga unyon sa napakaraming bansa ay bumabagsak?

Mga kasama, pagtatakhan pa ba natin ito?

Ang mga unyon ang nakikibaka para maitaas ang sweldo at maparami ang mga benepisyo ng mga manggagawa. Kung anuman ang mga labor standards na naaabot sa buong daigdig at sa bawat bansa, ito ay dahil sa kilusang unyon, at sa partikular, sa militanteng unyonismo.

Natural lamang na ang direksyon ng pangunahing dagok ng kapital ay walang iba kundi ang unyonismo sa paghahanap nito ng mas murang paggawa. Hindi ba't sa lahat ng "Regional Industrial Centers" ng gubyernong Ramos, ang patakaran nito ay "no union, no strike" para maakit ang lahat ng klase ng imbestor? Dahil ang unyonismo ay palakol sa lalamunan ng bawat kapitalista na walang ibang hangad kundi ang mas malaking tubo at walang ibang kinahihibangan kundi ang kapitalistang kompetisyon at akumulasyon.

Mga kasama! Gugunawin ng mundo ng kapital sa pamamagitan ng globalisasyon ang mundo ng unyonismo. Kung tayo'y magsasawalang-bahala at magsasawalang-kibo, magigising na lang tayong ginagapang ng contractualization at casualization ang ating hanay, binabayo ng retrenchment, ginigiling ng rotation, dinudurog ang unyon, inaalisan ng karapatang magwelga. Kapag hindi pa tayo gumalaw para pagkaisahin ang ating hanay, babawiin ng kapital ang lahat ng nagdaan at naipon nating mga tagumpay at ibabalik tayo sa panahong maghihintay na lamang tayo ng limos mula sa ating mga kapitalista kapag umaapaw na ang kanilang mga bulsa sa tubo. Maghihintay na lamang tayong "pumatak" ang benepisyong ipinapangako ng kanilang teoryang "trickle down".

Sa teoryang ito umiinog ang pangakong benepisyo ng globalisasyon. Kapag umasenso raw ang negosyo, aasenso rin daw tayo. Totoo ba ito mga kasama? Pagkarami-rami nang kapitalista ang nakita nating umasenso. Pero kinakitaan man lang ba natin ng totoong pag-asenso ang kanilang mga manggagawa kung di dahil sa unyonismo? Ilan daang taon na ang kapitalismo. Nang magsimula ang kapitalismo, isang kahig, isang tuka ang mga manggagawa. Hanggang ngayon, isang kahig, isang tuka pa rin tayo. Samantalang ang kapital, tumubo nang tumubo, lumago nang lumago, kinakamkam nang kinakamkam ang likhang yaman ng masang anakpawis sa buong mundo. Kung hindi ito totoo, paano nangyaring ang kabuuang ari-arian ng 358 na bilyonaryo sa mundo ay katumbas ng taunang kita ng 2.4 bilyon na tao sa buong daigdig? Ito ba ang "trickle down"?

Pasalamat raw tayo sa kapital sapagkat kung hindi dahil dito wala tayong trabaho, kung wala tayong trabaho, tayo'y magugutom, walang ipapakain sa ating mga pamilya. Ito ang pinakamasakit na kabalintunaan ng kapitalismo. Tayo ang bumubuhay sa ating mga kapitalista, tayo ang bumubuhay sa lipunan, sa ating pawis at lakas nagmumula ang likhang yaman ng daigdig. Pero paano nangyaring tyao na siyang bumubuhay sa lipunan at siyang lumilikha ng yaman, ay hindi mabubuhay kung wala ang kapital? Sapagkat inaari ng kapitalista ang ating ikabubuhay -- pag-aari nila ang mga pabrika, ang mga makina, ang hilaw na kalakal, ang mga kagamitan sa produksyon ng lipunan. Ang pagmamay-ari nilang ito sa mga kagamitan sa produksyon ng lipunan ang tinatawag na kapital. At dahil lamang dito -- dahil pag-aari nila ang ikabubuhay ng lipunan, dahil lamang sa konseptong ito ng pribadong pag-aari ng mga kagamitan sa produksyon ng lipunan -- at dahil wala tayong pag-aari bukod sa ating lakas-paggawa, nasa kanliang pagpapasya na kung tayo'y magugutom o hindi, kung mabubuhay o hindi ang ating mga pamilya.

Ito, mga kasama, ang kapitalistang sistema, ang sistema ng sahurang pang-aalipin -- alipin tayo ng sistemang ito ng pasweldo dahil kung hindi tayo mamasukan sa kapitalista, kung hindi natin ibebenta ang ating lakas-paggawa kapalit ng sweldo, ng karampot na sweldo, tayo at ang ating mga pamilya ay mamamatay sa gutom. Ito, mga kasama, ang sistemang kinakatawan ng globalisasyon, ang sistema ng sahurang pang-aalipin na sa ilalim ng globalisasyon ay gusto pang barating ang ating sweldo, gustong baratin ang ating pagpapaalipin.

Mayoong bang alternatiba sa globalisasyon? Ang alternatibang ito ay di matatagpuan sa balangkas ng kapitalismo, sa balangkas ng patuloy na paghahari ng kapital sa paggawa. Sa loob ng balangkas ng sistemang kapitalista, ang tanging magaawa natin ay pagandahin ang kondisyon ng ating pagpapaalipin, dekorasyunan ng mga benepisyo, pataasin ang preyso ng ating pagpapaalipin, ngunit alipin pa rin tayo ng kapangyarihan ng kapital. Hanggang dito na lamang ang nagagawa ng unyonismo. Mapait mang aminin, masakit man sabihin, ang CBA ay negosasyon lamang sa terms and conditions ng ating pagpapaalipin sa kapital.

Ngunit kailangan natin ang unyon, kailangan natin ang unyonismo. Kailangan natin ito hindi lamang para labanan ang sukdulang pang-aalipin ng kapital. Kailangan natin ito, higit sa lahat, para bawiin ang ating dignidad, matutong makibaka, matutong magkaisa hanggang sa mabuo natin ang kapasyahang lampasan ang limitasyon ng unyonismo at yakapin ang pangangailangan ng makauring pagkakaisa, ang pagkakaisa ng lahat ng manggagawa saan mang linya ng industriya, para wakasan ang mapagsamantalang lipunang di makatarungan at di makatao.

Ano ang lipunang makatarungan at makatao? Ito ay isang lipunang ang mga instrumento sa produksyon ng lipunan -- ang lupa, ang pabrika, ang mga makina, ang mga hilaw na materyales -- ay hindi inaari ng iilan para gamiting instrumento ng pagsasamantala sa nakararami. Sa bawat pabrika, hindi maaring sabihin ng isang manggagawa na gawa niya ang isang produkto dahil nagdaan ang produktong ito sa kamay ng iba't ibang manggagawa, sa loob at labas ng kanyang pabrika. Ang produksyon sa ilalim ng kapitalismo ay produksyon ng buong lipunan, sosyalisadong produksyon. Hindi maaring sabihin ng isang manggagawa na siya lang ang may gawa ng isang produkto dahil ginawa ito ng maraming manggagawa. Pero mayroong isang tao na may pribilehiyo na sabihing kanya, pag-aari niya ang produktong ito na gawa ng maraming tao -- ang taong ito ay ang kapitalista.

Sosyalisado ang produksyon, pero pribado ang pagmamay-ari sa produkto ng lipunan -- ito ang kapitalismo. At sa ilalim ng globalisasyon, hindi na lang sosyalisado ang produksyon kundi internasyunalisado na ang proseso ng produksyon. Masasabi na nating produkto ng sangkatauhan ang produkto ng globalisasyon. Pero nananatili pa ring pag-aari ng mga may-ari ng kapital, pag-aari ng iilan ang pinagpaguran ng masang anakpawis sa buong daigdig. Ang kulang na lang ay ariin at pakinabanang ng sangkatauhan ang pinagpaguran ng sangkatauhan. Ito ang tunay at tanging globalisasyon na maari nating itaguyod. Ito ang sosyalismo.

Workers rally to decry APEC’s pro-business, anti-labor record

In a multisectoral rally today in Manila, the labor party-list group Partido Manggagawa (PM) decried the Asia Pacific Economic Cooperation (APEC) summit for its “pro-business, anti-labor record.” Several hundred members of PM and other sectoral groups coalesced under the People’s Forum on APEC marched from UST to Liwasang Bonifacio in this major anti-APEC protest. As of the moment, police have blocked the mobilization in front of the Metropolitan Theater.

Rene Magtubo, PM national chair, stated that “Sacrifices born by commuters, students and workers since Monday in lost time due to heavy traffic and lost pay due to holidays as part of the summit are emblematic of the anti-people essence of capitalist globalization that lies at the heart of APEC. APEC is engaging in double-speak as repression of workers’ rights by its member countries belies its inclusive growth tagline. Inclusive growth in APEC countries is impossible without respect for basic labor rights, including the right to unionize and receive living wages.”

He cited as an example that “When Philippine President Benigno Aquino III and South Korean President Park Geun-Hye meet at this APEC summit, they surely talk about promoting trade and investments. But we doubt they will even speak about protecting union rights and decent pay for workers of Korean-owned companies in the Philippines. Yet many ongoing industrial disputes involve Korean-owned factories in the Philippines.”

Workers from two Korean-owned companies based in the country who are now embroiled in labor rows are challenging the leaders of the countries on APEC’s track record on workers’ rights. Employees of power company KEPCO-Cebu and metal factory Tae Sung in Cavite have charged their managements with union busting and have pending labor disputes.

According to Charlie Piamonte, union president of Tae Sung Employees Association (TEA), they filed a notice of strike last November 12 for union busting. He explained that Tae Sung illegally fired union officer Joven Niviar, among other incidents of harassment of union members. The union is planning to conduct a strike vote within the next few days. Under the law, a union may launch a strike seven days after a majority of union members authorize it through a vote. Tae Sung is based in the Cavite Economic Zone in Rosario, Cavite and produces metal parts for the supply chain of multinational companies like American Power Conversion-Schneider Electric, Honda, Mitsubishi, Caterpillar and Siemens.

Meanwhile, Lowell Sanchez, president of the KEPCO Cebu Supervisors Association (KCSA-WSN-Sentro), challenged the government to resolve the long-running labor row that is now the subject of an assumption of jurisdiction (AJ) order from Labor Secretary Rosalinda Baldoz. The KEPCO union filed a notice of strike last June for the unfair dismissal of Sanchez. The planned strike of the KEPCO workers was stopped by an AJ order so that it will not affect the APEC ministers meeting in Cebu last August. KEPCO is South Korea’s state-owned power company and operates coal plants in Cebu and Batangas.

“KEPCO and Tae Sung are crystal clear examples of how APEC has facilitated growth and profit for multinational corporations that operates across borders. And they also fully illustrate how workers have born the sacrifices for the phenomenal economic benefits that corporations have reaped due to APEC. Workers across APEC countries contend with low pay, contractual work and union suppression even as their labor created the doubling of real GDP within APEC between 1989 and 2013,” Magtubo averred.

November 18, 2015

Workers of Korean-owned companies with labor disputes ask: Can APEC protect labor rights?

Workers from two Korean-owned companies based in the country who are now embroiled in labor disputes are asking the leaders of the countries attending the Asia Pacific Economic Cooperation (APEC) summit if its agenda includes protection for labor rights. Employees of power company KEPCO-Cebu and metal factory Tae Sung in Cavite have charged their managements with union busting and have pending labor disputes.

The labor group Partido Manggagawa (PM) slammed APEC for “double-speak” as repression of workers’ rights belies its “inclusive growth tagline.” “Inclusive growth in APEC countries is impossible without respect for basic labor rights, including the right to unionize and receive living wages.” insisted Rene Magtubo, PM national chair.

He added that “When Philippine President Benigno Aquino III and South Korean President Park Geun-Hye meet at this APEC summit, they surely talk about promoting trade and investments. But we doubt they will even speak about protecting union rights and decent pay for workers of Korean-owned companies in the Philippines. APEC is all about business and nothing about workers.”

According to Charlie Piamonte, union president of Tae Sung Employees Association (TEA), they filed a notice of strike last November 12 for union busting. He explained that Tae Sung illegally fired union officer Joven Niviar, among other incidents of harassment of union members. The union is planning to conduct a strike vote within the next few days. Under the law, a union may launch a strike seven days after a majority of union members authorize it through a vote. Tae Sung is based in the Cavite Economic Zone in Rosario, Cavite and produces metal parts for the supply chain of multinational companies like American Power Conversion-Schneider Electric, Honda, Mitsubishi, Caterpillar and Siemens.

Meanwhile, Lowell Sanchez, president of the KEPCO Cebu Supervisors Association (KCSA-WSN-Sentro), challenged the government to resolve the long-running labor row that is now the subject of an assumption of jurisdiction (AJ) order from Labor Secretary Rosalinda Baldoz. The KEPCO union filed a notice of strike last June for the unfair dismissal of Sanchez. The planned strike of the KEPCO workers was stopped by an AJ order so that it will not affect the APEC ministers meeting in Cebu last August. KEPCO is South Korea’s state-owned power company and operates coal plants in Cebu and Batangas.

“KEPCO and Tae Sung are crystal clear examples of how APEC has facilitated growth and profit for multinational corporations that operates across borders. And they also fully illustrate how workers have born the sacrifices for the phenomenal economic benefits that corporations have reaped due to APEC. Workers across APEC countries contend with low pay, contractual work and union suppression even as their labor created the doubling of real GDP within APEC between 1989 and 2013,” Magtubo averred.

November 17, 2015

Workers most affected but the richest 1% got all of APEC gains

People walk to Baclaran from NAIA Road (MB Photo by Ali Vicoy)

Lost income, travel ban, road closures and clamp down on protests are all that workers will get this week while APEC (Asia-Pacific Economic Cooperation) VIPs and delegates travel in comfort, ensured of total security, and their agenda heard and advanced during high level meetings.

 

According to the partylist group Partido Manggagaw (PM), this contrast is a mere continuity of the sharp divide that characterizes APEC history – “workers doing the great sacrifice while APEC leaders and the capitalist class take control of enormous wealth and appropriating it among themselves and the region’s 1%.”

 

Members of Partido Manggagawa and the Philippine Airlines Employees Association (PALEA) have a scheduled protest against the scourge of contractualization along the Airport Road and Roxas boulevard tomorrow but the total shutdown of the area is preventing many participants, including those coming from Cavite, from linking in.

 

“APEC will neither pay for workers’s lost wages nor care about their lost hours in traffic.  APEC also won’t bother curtailing workers’ rights to protest. These are all because APEC is all for business, its agenda is all about free trade and free market,” stated PM chair Renato Magtubo.

 

Magtubo said that for almost three decades, APEC was nothing but an exclusive gathering of business leaders whose agenda for trade and investments are guaranteed by aligning governments’ legal frameworks on economic policies. 

 

“Workers who created APEC’s USD 31 trillion GDP and facilitated 47% of world trade have never been made part of this Summit.  All of APEC’s agenda come from the top CEOs under the APEC Business Advisory Council (ABAC),” said Magtubo.

 

According to PM, part of APEC policies that have been pushed by business is labor flexibilization that takes a major form in outsourcing/contractualization programs.  “PAL’s outsourcing program is hailed by its bosses, as well as the Philippine President, as ‘global best practice’, indicating a major shift in the country’s industrial relation,” added Magtubo.

 

“Worldwide labor contractualization has become a plague – a policy that killed trade unionism, destroyed workers’ security of tenure, depressed wages, killed small and medium businesses, and driven millions of workers to unemployment and precarious working conditions in the informal economy,” explained Magtubo.

 

With a population of 2.8 billion people, the APEC economies are also home to the most number of billionaires, while some 750 million poor people live on less than USD 1.25 a day.

 

The Asian Development Bank has in fact noted that Asia’s rising inequality has denied the benefits of growth to many millions of its citizens “as the regions rich get richer much faster than the poor.”

16 November 2015

PM to NEDA: What are the structural labor reforms in 2015 APEC agenda?

News Release

September 6, 2015

 Besides being the Summit host this year, the Philippines also boasts of being at the forefront of initiating business reforms in the 21-member Asia-Pacific Economic Cooperation (Apec), with the proposed 2016-2020 “Apec New Strategy for Structural Reform” to be presented by the National Economic Development Authority (NEDA) at the scheduled Ministerial Meeting on Sept. 7-8 in Cebu City.

 But in a statement sent to media, the labor group Partido Manggagawa (PM) is asking the government to disclose in full details the kind of labor reforms the government would pitch for APEC members to adopt and whether these proposals came to the fore in consultation with labor.

 “We are glad to hear that after decades of pure business talks, labor is now included in the 2015 APEC Priority Agenda.  But what are the key components of ‘Investing on Human Capital Development’ aside from giving a new name to the previously known business lingo for human resource development?  What is so structural about skills development which had been the world’s agenda since the advent of capitalism?,” lamented PM Chair Renato Magtubo.

 Officially the APEC 2015 will have the following priorities in into its agenda:

 §  Enhancing the Regional Economic Integration Agenda

§  Fostering Small and Medium Enterprises’ Participation in Regional and Global Markets

§  Investing in Human Capital Development

§  Building Sustainable and Resilient Communities

 Magtubo pointed out that except for the fourth item, the three priority agenda are all business-related, with human capital development still anchored on enhancing efficiency and competitiveness among firms and with that, labor flexibilization will continue to be the name of the game in the labor market.

 Magtubo, a former partylist representative, added that it is the process of globalization that created the vast market of flexible labor, skilled or unskilled, who are made to fit into non-standard employment or into the galaxy of precarious jobs. 

 PM cited as an example the case of Philippine Airlines (PAL) where skilled and regular workers, since 2011 up to now, are being replaced by contractuals through the government-backed outsourcing program.

 More than half of employed persons in the Philippines are into non-standard employment, in fact as high as 77%, according to the Employers Confederation of the Philippines (ECOP). 

 “They all happen in the name of competitiveness.  And the menace is all over the region as per demand by business and sanctioned by the states,” said Magtubo.

Another case is the Kentex tragedy where the slipper factory, including the 99% similar SME-type factories in Valenzuela, are found to be non-compliant to labor as well as to safety and health standards.

 “In short the Philippines can never be at the forefront of labor reforms in the region unless it is able to address the plague of contractualization and sweatshop operations of Philippine industries that close the path of PH growth towards inclusiveness,” stressed Magtubo.

 “Kung hindi maamin at itatago ito ng gubyerno, ihahayag ito ng manggagawa sa darating na APEC Summit,” concluded Magtubo.