Workers challenge presidentiables on wages and jobs issues

Nationwide rallies by labor groups on Bonifacio Day raised the twin workers issues of living wages and regular jobs. With the elections looming, the partylist group Partido Manggagawa (PM) challenged presidential candidates to heed the workers clamor.

Rene Magtubo, PM chair and its partylist bet, stated that “Hinahamon naming ang mga kandidato sa eleksyon: Manggagawa naman! Kung buhay si Andres Bonifacio at si Heneral Luna, masisigaw nila ‘Punyeta ang mababang sahod at mataas na buwis! Punyeta ang kontraktwalisasyon at globalisasyon!’”

Members of PM ripped copies of temporary employment contracts and pay slips with withholding taxes in a symbolic reenactment of Bonifacio’s tearing of the hated cedula that started the Katipunan’s revolution against Spanish colonial rule.

“We condemn the epidemic of contractualization perpetrated by capitalists to demolish labor standards and lambast the government for killing the proposed tax cuts that would have raised the take home pay of workers,” Magtubo argued.

PM joined other workers groups in the Nagkaisa labor coalition in a several thousand-strong march from UST Espana to Mendiola. Mobilizations in cities like Cebu, Bacolod, Tacloban, Davao and General Santos picketed ticketing offices of Philippines Airlines in a show of solidarity for 117 employees who were victims of a recent mass layoff. The union Philippine Airlines Employees Association (PALEA) has a pending notice of strike over the latest retrenchment.

Magtubo explained that “Giving tax breaks to wage earners is not a loss to the government because increased take home pay leads to bigger spending for goods and services. Such will spur growth in manufacturing, agriculture and services sector, and thus enlarge tax collection by the government.”

With the Paris COP21 talks on climate change about to start, the Bonifacio Day appeals by workers also included calls for climate justice, climate jobs and just transition. “Labor’s demand for decent work is integral to adaptation and mitigation as people with regular employment and social insurance are better prepared to face recurring disasters,” Magtubo elaborated.

There was also an internationalist angle to the local celebration of Bonifacio Day as workers of Korean companies based in the country expressed solidarity with the Korean labor movement which has been the subject of raids and arrests by the government of Park Geun-Hye. Placards signed by the workers unions of Tae Sung Phils. in Cavite and KEPCO Cebu read “Solidarity with our brothers and sisters in the Korean labor movement! Stop the raids on union offices and arrests of labor leaders! No to state repression!”

PM vowed to continue solidarity actions for the embattled Korean labor movement even as the group criticized Korean companies in the country for union busting and unfair treatment of workers. The partylist group cited the labor disputes at Tae Sung and KEPCO Cebu and also the deaths of dozens of workers at the giant Hanjin shipyard in Subic to buttress its point.

There is ‘tamang daan’ to solving climate crisis – Partido Manggagawa

Workers believe that living on low-carbon diet is the only chance for Mother Earth to survive the climate crisis.  And the only way to achieve lower carbon economy is by significant cutback in industrial activities that emit megatons of greenhouse gas (GHG) into the atmosphere.

 

The partylist Partido Manggagawa (PM) expressed this view as it joined the multisectoral March for Climate Justice this morning at the Quezon Memorial Circle, together with labor coalition Nagkaisa.

 

Among the workers’ demands were climate jobs and climate resilient communities as well as decent work as they believe that people with regular employment and social insurance are better prepared to face recurring disasters.

 

Partido Manggagawa, however, believes that resilience is mere adaptation to lessen the impact of calamities and therefore cannot be considered as the ultimate solution to climate crisis.

 

“Capitalist industries created this crisis.  The solution therefore lies on whether this world will continue living under capitalism or it maps the right path to solving this crisis,” said PM in a statement.

 

The group said a handful of industrial powers which contribute more than two-thirds of global GHG emissions will never give up their global trade position in oil and energy production, mining, car manufacture as well as their control of other hard industries that largely pollute the environment. 

 

“They will just invest on ‘clean technology’, trade their carbon footprints, monetize nature by seizing control of the renewable energy market and then negotiate for business-as-usual bottom lines.  Thus, the Paris negotiation may produce concrete national commitments this time but never will rich capitalist countries seek an end to climate crisis,” the group said. 

 

According to PM, plotting a way towards the tamang daan (right path) in addressing the climate crisis requires a change to both the economic and political system. 

 

“The crisis is really a question of power – of who decides what is good for whom? The capitalist ideology of free market, which in business translates to freedom of owners of capital to exploit labor and nature to gain profit to the max is a development hoax. It allows unlimited growth to corporations at the expense of people and nature.”

 

PM said under the tamang daan, people will be at the center of all development endeavours while nature will be consigned by the majority to common use for the common good of humanity.

 

“Workers do have a name for this tamang daan. Socialist parties in Latin America and Europe call it the 21^st century socialism,” concluded PM.

28 November 2015

Workers join Black Friday protest, condemn PNoy for rejecting tax reform bill

The workers party list group Partido Manggagawa (PM) today condemned the Aquino government for rejecting the proposed bill lowering income taxes as it called on its members to join the Black Friday protest. “If Heneral Luna was alive today, he will be part of the #BlackFriday protest while shouting ‘Punyeta ang mataas na buwis sa manggagawa!’,” exclaimed Rene Magtubo, PM national chair and one of its partylist bets for the coming elections.

Magtubo stated that PM members in factories are holding lunch break actions today in support of the #BlackFriday protest called by groups pushing for lowering of income taxes. “Factory workers in Metro Manila and the export zones in Cavite and Cebu, and also members of the Philippine Airlines union PALEA are participating in the #BlackFriday protest.” Magtubo explained.

PALEA members are holding pickets today at Philippine Airlines offices at the airport to demand the reinstatement of 117 employees to be laid off on November 30. Besides opposing the mass layoff, PALEA members are also raising the call for lowering income taxes.

“Inclusive growth is just a marketing gimmick if it cannot be made concrete by tax reform benefiting workers. Workers, as fixed income earners subject to withholding taxes, carry the onerous burden of primarily financing the coffers of the state but suffer from poor social services that are subject to political patronage,” Magtubo elaborated.

He challenged presidential candidates to heed the clamor of workers for progressive taxation and lowering of income taxes. “Mar Roxas’ alibi that tax reform during the election season is not timely is a lame excuse. If daang matuwid does not lead to tax reform then it is a deadend for workers,” Magtubo argued.

PM vowed to push for tax breaks for workers as part of its electoral platform. The labor partylist group’s “Apat na Dapat” platform includes lowering of prices, living wages, regular jobs and quality public services. PM insists public services must be funded from the proceeds of progressive taxation that shifts the burden from workers and the poor to the rich and employers.

November 27, 2015

Group slams PNoy for prioritizing Korean investments over workers’ concerns

Picketline at Tae Sung factory in February 2015

The labor party-list group Partido Manggagawa (PM) denounced President Benigno Aquino III for neglecting to raise urgent concerns of Filipino workers of Korean-owned companies in the country to South Korean President Park Geun-Hye at the just concluded Asia Pacific Economic Cooperation summit. Media had reported that Aquino vowed to protect some one million Koreans residing in the Philippines as requested by Park.

Rene Magtubo, PM national chair, stated that “As we expected, when President Aquino met President Park, they talked about promoting trade and investments. Aquino spoke not a word about protecting union rights and decent pay for workers despite many ongoing labor rows involve Korean-owned factories in the Philippines.”

“On the specific case of Korea’s state-owned KEPCO coal plant in Cebu, the Office of the President had intervened to impose an assumption of jurisdiction (AJ) on the planned strike against illegal dismissals and union busting. These circumstances merit it being discussed between the two presidents if only to resolve the long-running dispute,” Magtubo added.

Workers from two Korean-owned companies now embroiled in labor disputes had challenged APEC on the issue of labor rights. Employees of power company KEPCO-Cebu and metal factory Tae Sung in Cavite have charged their managements with union busting and have pending labor disputes.

Lowell Sanchez, president of the KEPCO Cebu Supervisors Association (KCSA-WSN-Sentro), challenged the government to resolve the labor dispute. The KEPCO union filed a notice of strike last June for the unfair dismissal of Sanchez. The planned strike of the KEPCO workers was stopped by an AJ order so that it will not affect the APEC ministers meeting in Cebu last August. KEPCO operates coal plants in Cebu and Batangas.

Meanwhile, according to Charlie Piamonte, union president of Tae Sung Employees Association (TEA), they filed a notice of strike last November 12 for union busting. He explained that Tae Sung illegally fired union officer Joven Niviar, among other incidents of harassment of union members. The union is planning to conduct a strike vote within the next few days. Under the law, a union may launch a strike seven days after a majority of union members authorize it through a vote. Tae Sung is based in the Cavite Economic Zone in Rosario, Cavite and produces metal parts for the supply chain of multinational companies like American Power Conversion-Schneider Electric, Honda, Mitsubishi, Caterpillar and Siemens.

“KEPCO and Tae Sung are crystal clear examples of how APEC has facilitated growth and profit for multinational corporations that operates across borders. And they also fully illustrate how workers have born the sacrifices for the phenomenal economic benefits that corporations have reaped due to APEC. Workers across APEC countries contend with low pay, contractual work and union suppression even as their labor created the doubling of real GDP within APEC between 1989 and 2013,” Magtubo ended.

November 20, 2015

Message to the Solidarity of Labor Movement Against APEC (SLAM-APEC) 1996

Filemon "Ka Popoy" Lagman

1996

Bago pa ako dinukot ng militar noong Nobyembre 12, sinabi na sa akin na assignment ko na talakayin ang balangkas ng globalisasyon para sa ating Kumperensya.

Hindi ko naman agad naharap ang paghahanda sa dami ng trabaho. Bagamat may mga senyales na malapit nang mahibang, di ko rin inakala na tuluyang maghuhuramentado si Ramos at ako'y ipakukulong.

Kaya't humihingi ako ng paumanhin sa anumang kakulangan ng mensahe kong ito na minamadali kong tapusin. Dahil habang sinusulat ko ito dito sa Kampo Aguinaldo, medyo ako'y nanghihina na rin dahil sa 10 araw na hunger strike at ang laman ng aking katawan ay puros na lang usok ng sigarilyo.

Mga kasama, pwede nating pasukin ang paksa ng globalisasyon mula sa dalawang entrada. Una'y sa usapin ng "intensyon", at ikalawa, sa usapin ng "epekto".

Ang tinutukoy ko sa una ay sino ba ang may pakulo ng globalisasyon at ano ang kanilang totoong intensyon.

Gusto kong magsimulang tastasin ang globalisasyon mula sa entradang ito dahil ito ang natural na dapat nating pagsimulan, dito pinakamadaling mabistahan ang klase ng mundo na gustong gawin ng APEC. Kapag maliwanag sa atin kung kaninong kagagawan ito at ano ang totoong intensyon, sa minimum, ay dapat magduda na tayo.

Sinasabi kong "magduda" na tayo, pero hindi ibig sabihin ay lumundag na agad sa "kongklusyon". Mali rin naman na gumagawa tayo ng "kongklusyon" batay lamang sa mga intensyon, batay lamang sa mga pagdududa.

Kaya't kailangang pasukin natin ang usapin ng "epekto" at dito natin buuin ang matitibay na kongklusyon. Dito natin ibatay, mga kasama, ang pinakamatinding kondemnasyon at pinakamaliwanag na pagtatakwil sa balangkas, nilalaman at nilalayon ng APEC at globalisasyon.

GLOBALISASYON: PARA KANINO?

Magsimula tayo sa tanong na: Sino ba ang pasimuno ng APEC?

Sabi ng gubyerno, inisyatiba raw ito ng Australia, pero umandar nang husto nang i-host ni Clinton ang unang Leaders Summit ng APEC sa Seattle noong 1993 kung saan nabuo ang "vision" ng APEC na isang "Asia Pacific economic community".

Kapirasong pisngi lang ng katotohanan ang ipinasisilip ng ganitong sagot. At hanggang dito na lang ang paliwanag ng gubyerno, halatang-halata na mayroong mas malalim na katotohanang itinatago.

Mismo ang midya ay ayaw man lang kalkalin ang buong katotohanan kung sino talaga ang pasimuno ng APEC, sino talaga ang pwersang nagtutulak sa mga organisasyong gaya ng APEC.

Parang gustong palabasing basta dinapuan na lang at tinubuan ng puso ng mga lider ng mga bansang myembro ng APEC ng mga busilak na intensyon na mag-akbayan ang mga bansa sa diwa ng internasyunal na kooperasyon at pangkalahatang kagalingan ng mamamayan sa Asia-Pacific.

Mas interasado ang midya sa mabentang mga balita kaya't nahuhulog sila sa sensasyonalismo, at hindi kung ano ang mg isyu na dapat malaman ng tao. At simple rin ang paliwanag kung bakit sila ganito. Ang nagpapagalaw rin sa midya, sa ultimong pagsusuri, ay hindi ang interes ng serbisyong publiko kundi ng batas ng negosyo, ang batas ng kapitalismo, ang batas ng kompetisyon at komersyalismo.

Kaya't mga kasama, matuto tayong huwag basta magpapaniwala sa mga deklarasyon ng intensyon dahil ang daang papuntang impyerno ay hinahawan ng magagandang intensyon, at kung makakain lang ng langgam, nalaman na sana ang buong mundo dahil ito'y nababalot ng matatamis na salita na gumagago sa ating mga manggagawa.

Sa tanong na sino ang pasimuno ng APEC, sagutin natin ito batay sa maliwanag na layunin ng APEC. At ito'y walang iba kundi ang "globalisasyon".

Kaya't sa tanong na sino ang pasimuno ng APEC, ang mas eksaktong tanong ay sino ang pasimuno ng "globalisasyon" na siyang dahilan ng pag-iral at pagkakabuo ng APEC. At sa tanong na ito, ang sagot ay hindi si ______ ng Australia at ni hindi rin si Clinton ng Amerika.

Bago pa nabuo ang APEC, ay nagsisimula na ang globalisasyon, mayruon nang mga makapangyarihang mga pwersang nagtutulak ng mga patakaran ng liberalisasyon, deregulasyon at privatization. Sila ang tunay na pasimuno ng APEC. Sila ang may gawa ng vision, goals, adyenda at plans ng APEC. Sila ang tunay na may interes sa APEC.

Sino sila? Sila ay ang tinatawag na mga TNCs o transnational corporations sa buong daigdig na umaabot sa bilang na 40,000 at kumukontrol sa 2/3 ng pandaigdigang ekonomiya, ng pandaigdigang kalakalan at pamumuhunan.

Bago pa nabuo ang APEC, bukambibig na nila ang salitang "globalisasyon" dahil ipinatutupad na nila ito sa pandaigdigang saklaw. Kinakatawan ng "globalisasyong" ito ang bagong istratehiya ng TNCs -- ang internasyunalisasyon ng kanilang proseso ng produksyon na tumatawid sa hangganan ng mga bansa at tinatampukan ng contractualization ng iba't ibang bahagi ng kanilang produksyon na nakabudbod sa iba't ibang bansa.

Ang mismong ILO-Asia Pacific Regional Office ay nagsabing ang pang-ekonomyang globalisasyon ay pangunahing resulta ng bagong istratehiya ng mga TNCs at ang ubod ng globalisasyong ito ay ng istratehiyang ito ng mga TNCs. Ang ating tanong: Bakit hindi aminin ng gubyerno ang katotohanang ito, bakit itinatago ng gubyerno ang katotohanang ito?

Sa puntong ito'y mahalagang liwanagin. Ang "globalisasyong" ito, ang bagong istratehiyang ito ng mga TNCs ay hindi simpleng kathang-isip na nadiskubre ng pandaigdigang sistema ng kapitalismo, resulta ng kasalukuyang kalagayan at pag-unlad ng pandaigdigang sistemang ito.

Mahalagang idiin ang puntong ito para basagin ang parating paratang sa atin, na eto na naman tayo sa ating "conspiracy theory", na isa na namang simpleng "pakana ng imperyalismo" ang APEC laban sa buong mundo.

Minsan ay di rin masisisi ang mga nagbibintang ng ganito dahil totoo namang may isang grupo sa ating hanay na masahol pa sa isang "kulto" sa bundok ng Banahaw na ang tingin lagi sa mga pangyayari sa mundo ay isang "pakana" at walang nang ginawa kundi dasalin ang kanilang rosaryo ng mga islogan na pinaglumaan na ng panahon. At dahil nga isang "kulto", ang paniwala nila'y sila lang ang dalisay, sila lang ang laging tama, at ang iba'y peke at mali. Isa sa mga panatikong obispo ng kultong ito ay kababayan ko sa Albay na mukhang sa tagal sa kabundukan ay nahawa na sa kukute ng isang baboyramo sa kagubatan.

Pasensya na mga kasama kung hindi ko mapigil na hindi sikwatin ang grupong ito dahil kung tutuusin, sila ang pinakamabisang propagandista ni Ramos laban sa rebolusyonaryong kilusan at laban sa kilusang manggagawa. Ang grupong ito ang nagbibigay ng masamang imahe sa mga militanteng organisasyon at mukhang ang sumpa sa sarili ay idadamay ang lahat sa kanilang pagkawasak na kanila ring kagagawan.

Bumalik tayo sa ating paksa. Gusto kong idiin na mali na tanawin na ang globalisasyon ay isang simpleng "panibagong pakana ng imperyalismo" kundi ito'y isang panibagong istratehiya ng kapitalismo na nagmula sa realidad ng kasalukuyang pag-unlad ng ganitong pandaigdigang sistema.

May dalawang aspeto ang realidad na ito. Una, ang realidad ng pandaigdigang krisis ng kapitalismo na nagsimula pa noong 1974 at nagpapatuloy hanggang ngayon sa mga industriyalisadong bansa, at siyang sinisikap na alpasan sa pamamagitan ng globalisasyon. Ikalawa, ang malaking pagsulong sa larangan ng teknolohiya bunga ng mga pagsulong sa microelectronics, computer science, telecommunication at biotechnology. Ang mga pagsulong na ito sa teknolohiya ang nagbigay daan para sa mga TNCs na magawa nito ngayon ang internasyunalisasyon, hindi na lang ng kanilang operasyon, kundi ng mismong proseso ng produksyon na siyang tunay na kahulugan ng globalisasyon at siyang tunay na tinutugunan ng globalisasyon.

Bakit mahalagang maintindihan ang dalawang puntong ito? Sapagkat ipinaliliwanag nito ang penomenon ng globalisasyon, hindi sa balangkas ng isang "imperyalistang pakana" kundi mula sa realidad ng obhetibong sitwasyon ng pandaigdigang sistema ng kapitalismo.

Mga kasama, bumalik tayo ngayon sa usapin ng "intensyon". Saan natin ngayon ilulugar o kakalkalin ang ipinagmamalaki ni Ramos na "diwa ng internasyunal na kooperasyon" na nagbibigkis sa APEC at siyang magsusulong diumano sa Pilipinas at sa mga bansa ng Asia Pacific sa landas ng progreso at prosperidad pagpasok ng darating na bagong siglo?

Kung mga TNCs ang promotor ng globalisasyon at ang mga patakaran nito ng liberalisasyon, deregulation at privatization, kung ang may gawa ng vision, goals, agenda at plans ng APEC ay ang mga representante ng malalaking negosyante sa Asia Pacific -- paanong mangyayaring ang kanilang intensyon ay "progreso at prosperidad" para sa mamamayan, paanong mangyayaring ang kanilang inspirasyon ay ang diwa ng "internasyunal cooperation"?

Mga kasama!

Hindi ba't ang mga kapitalistang ito, ang mga negosyanteng ito ang dahilan ng ating paghihikahos at pakabusabos dahil sa kanilang kasakiman sa tubo, dahil kinakamkam at sinasarili nila ang yaman na mula sa ating pawis at pagod?

At ngayon, sasabihin ng punyetang gubyernong ito, na ang mga kapitalistang ito -- sila na nagpapahirap sa atin, sila na nang-aapi sa atin, sila na kung tratuhin tayo ay basura at alipin, sila na walang ginawa kundi magpasarap sa ating pinagpaguran, sila na nabubuhay sa kasaganahan habang ang ating pamilya ay naghihikahos, sila na walang pakialam kung magdildil tayo ng asin sa karampot nating suweldo, sila na walang pakialam kung tayo'y magugutom kapag pinatalsik nila sa trabaho, sila na kung durugin ang ating mga unyon ay parang dumudurog lamang ng mga upis, sila na hindi man lang makonsensya na mas masarap pa ang kinakain ng kanilang mga aso kaysa kinakain ng kanilang mga manggagawa, sila na natutulog nang mahimbing kahit alam nilang nagugutom ang ating mga pamilya at di mapag-aral ang mga anak pero kapag lumiliit ang kanilang tubo at nalulugi ang kanilang kompanya ay binabangungot -- ang mga tao bang ito, mga kasama, ang kapitalista bang ito, mga kasama, ang magliligtas sa atin sa impyerno ng karukhaan at magdadala sa atin sa paraiso ng kasaganahan!! Mga kasama, niloloko at ginagago tayo ng baliw at inutil nating gubyerno!

Gusto bang palabasin ng gubyerno na ang kaluluwa ng mga kapitalistang ito ay bilang sinaniban ngayon ng diwa ng internasyunal na kooperasyon, at sila ngayon ay magtutulungan para sa kaunlaran at kasaganahan ng mamamayan? Mga kasama! Kailan nangyari ang milagrong ito, anong petsa, anong araw? Kailan bumuka ang langit at naghulog ng kabutihang loob na sinambot ng lahat ng puso at budhi ng uring kapitalista? Mga kasama, kung ito'y totoo, malamang, ang buong APEC ay myembro na rin ngayon ng El Shaddai ni Brother Mike!

Eh mismo nga ang mga kapitalistang Pilipino ay nagpapatayan sa kompetisyon at handang patayin sa gutom ang kanilang mga manggagawa para lamang makaungos at kumita sa panahong ito ng globalisasyon, tapos palalabasin pa ngayon ng gubyerno, na ang kapitalistang Amerikano, ang kapitalistang Hapon, ang kapitalistang Intsik, at kung sinu-sinong mga kapitalista, ay magtutulong-tulng ngayon para umunlad ang lahat at gumanda ang buhay ng ordinaryong mamamayan sa Asia Pacific! Mga kasama! Kung naniniwala si Ramos sa kahibangang ito, hibang na nga ang ating pangulo!

Sabi ng mga tagapalakpak ng APEC, bigyan daw natin ito ng tsansa, bigyan daw natin ng tsansa ang gubyerno. Kung buladas lang ang APEC, at hanggang buladas lang, hindi natin ito pag-aaksayahan ng panahon. Kung gusto lang magpasikat ni Ramos sa pandaigdigang entablado, walang problemang pagbigyan siya sa kanyang hilig na kumpetensyahin ang tabako ni Fidel Castro.

Ang problema, hindi simpleng buladas ang APEC na lilipas na lang na parang mabahong hangin matapos ang okasyon sa Subic. Hindi simpleng gusto lang magpasikat ni Ramos sa Subic na dapat ikarangal ng mga Pilipino kung susundin ang baluktot na konsepto ng patriyotismo na itinuturo sa atin ng gubyerno. Ni hindi ito usapin ng bantog na hospitalidad ng mga Pilipino dahil dadalawin ang ating bansa ng libu-libong dayuhang delegado.

Ang nakataya sa APEC ay ang kabuhayan at hanapbuhay ng manggagawang Pilipino, ang kinabukasan at kihihinatnan ng sambayanang Pilipino, at ang patuloy na pagkabusabos at paghihikahos ng masang anakpawis sa buong daigdig. Ito ang tunay na isyu sa APEC, ang tunay na epekto ng globalisasyon sa masang anakpawis.

ANG EPEKTO NG GLOBALISASYON

Sa walang tigil na daluyong ng propaganda ng gubyerno sa APEC, ano na ang ating narinig na direktang kabutihang idudulot nito sa masang anakpawis na tuwirang karugtong ng saligang patakaran ng APEC, ang patakaran ng liberalisasyon ng kalakalan at pamumuhunan?

Kapag liberalisado na ang kalakalan, magmumura daw ang mga produkto, kahit mga imported, at tataas ang kalidad dahil sa kompetisyon, at makikinabang raw dito ang ordinaryong mamimili. Kapag liberalisado na ang pamumuhunan, dadagsa raw sa Pilipinas ang mga dayuhang imbestor at maiibsan ang problema ng kawalang trabaho.

Walang sinasabi ang gubyerno sa masamang epekto ng liberalisasyon ng kalakalan at pamumuhunan para sa masang anakpawis, tungkol sa mas malaki at mas pundamental na katotohanan ng liberalisasyong ito na siyang pangunahing instrumento para sa pang-ekonomyang globalisasyon.

Hindi sinasabi ng gubyerno kung ano ang magiging epekto sa mga manggagawa at magbubukid, at sa ating lokal na industriya at agrikultura, kapag lubusan nang binuksan ang bansa sa dagsa ng mga dayuhang kalakal.

Hindi sinasabi ng gubyerno kung paano niya aakitin sa bansa magnegosyo ang mga dayuhang imbestor imbes na sa ibang bansa ng Asia Pacific at ano ang magiging epekto nito sa mga manggagawa at sa mga lokal na negosyante.

Para sa mga manggagawa, kaunting pagkukunot lang ng noo ay maiisip na natin kung ano ang magiging epekto nito, dahil katunayan, nararamdaman na natin ito na parang salot na lumalaganap sa ating hanay. At kung tutuusin, mga kasama, nagaganap na ito sa buong mundo, mismo sa US -- ang sinasabing pinakamayaman at pinakademokratikong bansa sa daigdig -- at dinidilubyo ng globalisasyon ang manggagawang Amerikano.

Ito'y ang pagbagsak ng tunay na halaga ng ating suweldo, ang pagbagsak ng labor standards, ang pagbagsak ng mga unyon na dulot lahat ng globalisasyon. Ito ang pangunahin at tunay na epekto ng globalisasyon na itinatago at binabalewala ng gubyerno.

Ano ang koneksyon ng liberalisasyon at globalisasyon sa ganitong pangyayari?

Para maakit ng Pilipinas ang mga dayuhang imbestor, hindi lang kailangang ibukaka ng bansa ang kanyang likas na yaman kundi gawing baratilyo ang ating lakas-paggawa. Kung hindi, baka sa ibang bansa sila mamuhunan kung saan mas mura ang paggawa, mas maraming oportunidad at mas istable ang kalagayan.

Kapag nagsimula nang dumagsa ang mga dayuhang kalakal, siguradong napakaraming kompanya ang mababangkrap at magsasara dahil hindi makalaban sa kompetisyon at ang magiging epekto nito ay pagdami ng walang trabaho habang maraming kapitalista ay kakamby na lang sa trading o kalakalan, magiging importer na lang ng mga yaring produkto.

Ang mga kompanya naman na mangangahas lumaban, ang siguradong diskarte nila, kasabay ng modernisasyon ng produksyon, ay magbabawas ito ng mga empleyado (downsizing) at gagawa ng iba't ibang diskarte para mapamura ang labor cost, gaya ng contractualization at casualization, samantalang pinaiigting ang produksyon at akumulasyon.

Kapag liberalisado na ang kalakalan at pamumuhunan sa buong mundo, iigting nang walang kasing-igting ang pandaigdigang kompetisyon ng mga kapitalista sa kanilang agawan sa pandaigdigang pamilihan. Ang kompetisyon ito ay hindi lamang pagalingan ng produkto, ito'y pamurahan ng magkakaribal na produkto.

At sa pandaigdigang kompetisyong ito ng kapital at kalakal, ano ang mapagpasya? Ito ay ang presyo ng paggawa, ang labor cost, sapagkat ang nagtatakda ng halaga ng mga kalakal ay ang paggawa at ang mapagpasyang salik sa akumulasyon ng kapital ay ang sobrang-paggawa sa anyo ng tubo.

Ito ang paliwanag kung bakit sa Pilipinas at sa buong daigdig ay bumabagsak ang halaga ng sweldo at mga benepisyo, kung bakit sa buong Pilipinas at sa buong daigdig ay bumabagsak ang labor standards, binabawi ang halos lahat ng pagsulong ng kilusang manggagawa sa nagdaang isang daang taon. Pero bakit pati ang mga unyon ay nawawasak, ang mga kasapian ng mga unyon sa napakaraming bansa ay bumabagsak?

Mga kasama, pagtatakhan pa ba natin ito?

Ang mga unyon ang nakikibaka para maitaas ang sweldo at maparami ang mga benepisyo ng mga manggagawa. Kung anuman ang mga labor standards na naaabot sa buong daigdig at sa bawat bansa, ito ay dahil sa kilusang unyon, at sa partikular, sa militanteng unyonismo.

Natural lamang na ang direksyon ng pangunahing dagok ng kapital ay walang iba kundi ang unyonismo sa paghahanap nito ng mas murang paggawa. Hindi ba't sa lahat ng "Regional Industrial Centers" ng gubyernong Ramos, ang patakaran nito ay "no union, no strike" para maakit ang lahat ng klase ng imbestor? Dahil ang unyonismo ay palakol sa lalamunan ng bawat kapitalista na walang ibang hangad kundi ang mas malaking tubo at walang ibang kinahihibangan kundi ang kapitalistang kompetisyon at akumulasyon.

Mga kasama! Gugunawin ng mundo ng kapital sa pamamagitan ng globalisasyon ang mundo ng unyonismo. Kung tayo'y magsasawalang-bahala at magsasawalang-kibo, magigising na lang tayong ginagapang ng contractualization at casualization ang ating hanay, binabayo ng retrenchment, ginigiling ng rotation, dinudurog ang unyon, inaalisan ng karapatang magwelga. Kapag hindi pa tayo gumalaw para pagkaisahin ang ating hanay, babawiin ng kapital ang lahat ng nagdaan at naipon nating mga tagumpay at ibabalik tayo sa panahong maghihintay na lamang tayo ng limos mula sa ating mga kapitalista kapag umaapaw na ang kanilang mga bulsa sa tubo. Maghihintay na lamang tayong "pumatak" ang benepisyong ipinapangako ng kanilang teoryang "trickle down".

Sa teoryang ito umiinog ang pangakong benepisyo ng globalisasyon. Kapag umasenso raw ang negosyo, aasenso rin daw tayo. Totoo ba ito mga kasama? Pagkarami-rami nang kapitalista ang nakita nating umasenso. Pero kinakitaan man lang ba natin ng totoong pag-asenso ang kanilang mga manggagawa kung di dahil sa unyonismo? Ilan daang taon na ang kapitalismo. Nang magsimula ang kapitalismo, isang kahig, isang tuka ang mga manggagawa. Hanggang ngayon, isang kahig, isang tuka pa rin tayo. Samantalang ang kapital, tumubo nang tumubo, lumago nang lumago, kinakamkam nang kinakamkam ang likhang yaman ng masang anakpawis sa buong mundo. Kung hindi ito totoo, paano nangyaring ang kabuuang ari-arian ng 358 na bilyonaryo sa mundo ay katumbas ng taunang kita ng 2.4 bilyon na tao sa buong daigdig? Ito ba ang "trickle down"?

Pasalamat raw tayo sa kapital sapagkat kung hindi dahil dito wala tayong trabaho, kung wala tayong trabaho, tayo'y magugutom, walang ipapakain sa ating mga pamilya. Ito ang pinakamasakit na kabalintunaan ng kapitalismo. Tayo ang bumubuhay sa ating mga kapitalista, tayo ang bumubuhay sa lipunan, sa ating pawis at lakas nagmumula ang likhang yaman ng daigdig. Pero paano nangyaring tyao na siyang bumubuhay sa lipunan at siyang lumilikha ng yaman, ay hindi mabubuhay kung wala ang kapital? Sapagkat inaari ng kapitalista ang ating ikabubuhay -- pag-aari nila ang mga pabrika, ang mga makina, ang hilaw na kalakal, ang mga kagamitan sa produksyon ng lipunan. Ang pagmamay-ari nilang ito sa mga kagamitan sa produksyon ng lipunan ang tinatawag na kapital. At dahil lamang dito -- dahil pag-aari nila ang ikabubuhay ng lipunan, dahil lamang sa konseptong ito ng pribadong pag-aari ng mga kagamitan sa produksyon ng lipunan -- at dahil wala tayong pag-aari bukod sa ating lakas-paggawa, nasa kanliang pagpapasya na kung tayo'y magugutom o hindi, kung mabubuhay o hindi ang ating mga pamilya.

Ito, mga kasama, ang kapitalistang sistema, ang sistema ng sahurang pang-aalipin -- alipin tayo ng sistemang ito ng pasweldo dahil kung hindi tayo mamasukan sa kapitalista, kung hindi natin ibebenta ang ating lakas-paggawa kapalit ng sweldo, ng karampot na sweldo, tayo at ang ating mga pamilya ay mamamatay sa gutom. Ito, mga kasama, ang sistemang kinakatawan ng globalisasyon, ang sistema ng sahurang pang-aalipin na sa ilalim ng globalisasyon ay gusto pang barating ang ating sweldo, gustong baratin ang ating pagpapaalipin.

Mayoong bang alternatiba sa globalisasyon? Ang alternatibang ito ay di matatagpuan sa balangkas ng kapitalismo, sa balangkas ng patuloy na paghahari ng kapital sa paggawa. Sa loob ng balangkas ng sistemang kapitalista, ang tanging magaawa natin ay pagandahin ang kondisyon ng ating pagpapaalipin, dekorasyunan ng mga benepisyo, pataasin ang preyso ng ating pagpapaalipin, ngunit alipin pa rin tayo ng kapangyarihan ng kapital. Hanggang dito na lamang ang nagagawa ng unyonismo. Mapait mang aminin, masakit man sabihin, ang CBA ay negosasyon lamang sa terms and conditions ng ating pagpapaalipin sa kapital.

Ngunit kailangan natin ang unyon, kailangan natin ang unyonismo. Kailangan natin ito hindi lamang para labanan ang sukdulang pang-aalipin ng kapital. Kailangan natin ito, higit sa lahat, para bawiin ang ating dignidad, matutong makibaka, matutong magkaisa hanggang sa mabuo natin ang kapasyahang lampasan ang limitasyon ng unyonismo at yakapin ang pangangailangan ng makauring pagkakaisa, ang pagkakaisa ng lahat ng manggagawa saan mang linya ng industriya, para wakasan ang mapagsamantalang lipunang di makatarungan at di makatao.

Ano ang lipunang makatarungan at makatao? Ito ay isang lipunang ang mga instrumento sa produksyon ng lipunan -- ang lupa, ang pabrika, ang mga makina, ang mga hilaw na materyales -- ay hindi inaari ng iilan para gamiting instrumento ng pagsasamantala sa nakararami. Sa bawat pabrika, hindi maaring sabihin ng isang manggagawa na gawa niya ang isang produkto dahil nagdaan ang produktong ito sa kamay ng iba't ibang manggagawa, sa loob at labas ng kanyang pabrika. Ang produksyon sa ilalim ng kapitalismo ay produksyon ng buong lipunan, sosyalisadong produksyon. Hindi maaring sabihin ng isang manggagawa na siya lang ang may gawa ng isang produkto dahil ginawa ito ng maraming manggagawa. Pero mayroong isang tao na may pribilehiyo na sabihing kanya, pag-aari niya ang produktong ito na gawa ng maraming tao -- ang taong ito ay ang kapitalista.

Sosyalisado ang produksyon, pero pribado ang pagmamay-ari sa produkto ng lipunan -- ito ang kapitalismo. At sa ilalim ng globalisasyon, hindi na lang sosyalisado ang produksyon kundi internasyunalisado na ang proseso ng produksyon. Masasabi na nating produkto ng sangkatauhan ang produkto ng globalisasyon. Pero nananatili pa ring pag-aari ng mga may-ari ng kapital, pag-aari ng iilan ang pinagpaguran ng masang anakpawis sa buong daigdig. Ang kulang na lang ay ariin at pakinabanang ng sangkatauhan ang pinagpaguran ng sangkatauhan. Ito ang tunay at tanging globalisasyon na maari nating itaguyod. Ito ang sosyalismo.

Workers rally to decry APEC’s pro-business, anti-labor record

In a multisectoral rally today in Manila, the labor party-list group Partido Manggagawa (PM) decried the Asia Pacific Economic Cooperation (APEC) summit for its “pro-business, anti-labor record.” Several hundred members of PM and other sectoral groups coalesced under the People’s Forum on APEC marched from UST to Liwasang Bonifacio in this major anti-APEC protest. As of the moment, police have blocked the mobilization in front of the Metropolitan Theater.

Rene Magtubo, PM national chair, stated that “Sacrifices born by commuters, students and workers since Monday in lost time due to heavy traffic and lost pay due to holidays as part of the summit are emblematic of the anti-people essence of capitalist globalization that lies at the heart of APEC. APEC is engaging in double-speak as repression of workers’ rights by its member countries belies its inclusive growth tagline. Inclusive growth in APEC countries is impossible without respect for basic labor rights, including the right to unionize and receive living wages.”

He cited as an example that “When Philippine President Benigno Aquino III and South Korean President Park Geun-Hye meet at this APEC summit, they surely talk about promoting trade and investments. But we doubt they will even speak about protecting union rights and decent pay for workers of Korean-owned companies in the Philippines. Yet many ongoing industrial disputes involve Korean-owned factories in the Philippines.”

Workers from two Korean-owned companies based in the country who are now embroiled in labor rows are challenging the leaders of the countries on APEC’s track record on workers’ rights. Employees of power company KEPCO-Cebu and metal factory Tae Sung in Cavite have charged their managements with union busting and have pending labor disputes.

According to Charlie Piamonte, union president of Tae Sung Employees Association (TEA), they filed a notice of strike last November 12 for union busting. He explained that Tae Sung illegally fired union officer Joven Niviar, among other incidents of harassment of union members. The union is planning to conduct a strike vote within the next few days. Under the law, a union may launch a strike seven days after a majority of union members authorize it through a vote. Tae Sung is based in the Cavite Economic Zone in Rosario, Cavite and produces metal parts for the supply chain of multinational companies like American Power Conversion-Schneider Electric, Honda, Mitsubishi, Caterpillar and Siemens.

Meanwhile, Lowell Sanchez, president of the KEPCO Cebu Supervisors Association (KCSA-WSN-Sentro), challenged the government to resolve the long-running labor row that is now the subject of an assumption of jurisdiction (AJ) order from Labor Secretary Rosalinda Baldoz. The KEPCO union filed a notice of strike last June for the unfair dismissal of Sanchez. The planned strike of the KEPCO workers was stopped by an AJ order so that it will not affect the APEC ministers meeting in Cebu last August. KEPCO is South Korea’s state-owned power company and operates coal plants in Cebu and Batangas.

“KEPCO and Tae Sung are crystal clear examples of how APEC has facilitated growth and profit for multinational corporations that operates across borders. And they also fully illustrate how workers have born the sacrifices for the phenomenal economic benefits that corporations have reaped due to APEC. Workers across APEC countries contend with low pay, contractual work and union suppression even as their labor created the doubling of real GDP within APEC between 1989 and 2013,” Magtubo averred.

November 18, 2015

Workers of Korean-owned companies with labor disputes ask: Can APEC protect labor rights?

Workers from two Korean-owned companies based in the country who are now embroiled in labor disputes are asking the leaders of the countries attending the Asia Pacific Economic Cooperation (APEC) summit if its agenda includes protection for labor rights. Employees of power company KEPCO-Cebu and metal factory Tae Sung in Cavite have charged their managements with union busting and have pending labor disputes.

The labor group Partido Manggagawa (PM) slammed APEC for “double-speak” as repression of workers’ rights belies its “inclusive growth tagline.” “Inclusive growth in APEC countries is impossible without respect for basic labor rights, including the right to unionize and receive living wages.” insisted Rene Magtubo, PM national chair.

He added that “When Philippine President Benigno Aquino III and South Korean President Park Geun-Hye meet at this APEC summit, they surely talk about promoting trade and investments. But we doubt they will even speak about protecting union rights and decent pay for workers of Korean-owned companies in the Philippines. APEC is all about business and nothing about workers.”

According to Charlie Piamonte, union president of Tae Sung Employees Association (TEA), they filed a notice of strike last November 12 for union busting. He explained that Tae Sung illegally fired union officer Joven Niviar, among other incidents of harassment of union members. The union is planning to conduct a strike vote within the next few days. Under the law, a union may launch a strike seven days after a majority of union members authorize it through a vote. Tae Sung is based in the Cavite Economic Zone in Rosario, Cavite and produces metal parts for the supply chain of multinational companies like American Power Conversion-Schneider Electric, Honda, Mitsubishi, Caterpillar and Siemens.

Meanwhile, Lowell Sanchez, president of the KEPCO Cebu Supervisors Association (KCSA-WSN-Sentro), challenged the government to resolve the long-running labor row that is now the subject of an assumption of jurisdiction (AJ) order from Labor Secretary Rosalinda Baldoz. The KEPCO union filed a notice of strike last June for the unfair dismissal of Sanchez. The planned strike of the KEPCO workers was stopped by an AJ order so that it will not affect the APEC ministers meeting in Cebu last August. KEPCO is South Korea’s state-owned power company and operates coal plants in Cebu and Batangas.

“KEPCO and Tae Sung are crystal clear examples of how APEC has facilitated growth and profit for multinational corporations that operates across borders. And they also fully illustrate how workers have born the sacrifices for the phenomenal economic benefits that corporations have reaped due to APEC. Workers across APEC countries contend with low pay, contractual work and union suppression even as their labor created the doubling of real GDP within APEC between 1989 and 2013,” Magtubo averred.

November 17, 2015

Workers most affected but the richest 1% got all of APEC gains

People walk to Baclaran from NAIA Road (MB Photo by Ali Vicoy)

Lost income, travel ban, road closures and clamp down on protests are all that workers will get this week while APEC (Asia-Pacific Economic Cooperation) VIPs and delegates travel in comfort, ensured of total security, and their agenda heard and advanced during high level meetings.

 

According to the partylist group Partido Manggagaw (PM), this contrast is a mere continuity of the sharp divide that characterizes APEC history – “workers doing the great sacrifice while APEC leaders and the capitalist class take control of enormous wealth and appropriating it among themselves and the region’s 1%.”

 

Members of Partido Manggagawa and the Philippine Airlines Employees Association (PALEA) have a scheduled protest against the scourge of contractualization along the Airport Road and Roxas boulevard tomorrow but the total shutdown of the area is preventing many participants, including those coming from Cavite, from linking in.

 

“APEC will neither pay for workers’s lost wages nor care about their lost hours in traffic.  APEC also won’t bother curtailing workers’ rights to protest. These are all because APEC is all for business, its agenda is all about free trade and free market,” stated PM chair Renato Magtubo.

 

Magtubo said that for almost three decades, APEC was nothing but an exclusive gathering of business leaders whose agenda for trade and investments are guaranteed by aligning governments’ legal frameworks on economic policies. 

 

“Workers who created APEC’s USD 31 trillion GDP and facilitated 47% of world trade have never been made part of this Summit.  All of APEC’s agenda come from the top CEOs under the APEC Business Advisory Council (ABAC),” said Magtubo.

 

According to PM, part of APEC policies that have been pushed by business is labor flexibilization that takes a major form in outsourcing/contractualization programs.  “PAL’s outsourcing program is hailed by its bosses, as well as the Philippine President, as ‘global best practice’, indicating a major shift in the country’s industrial relation,” added Magtubo.

 

“Worldwide labor contractualization has become a plague – a policy that killed trade unionism, destroyed workers’ security of tenure, depressed wages, killed small and medium businesses, and driven millions of workers to unemployment and precarious working conditions in the informal economy,” explained Magtubo.

 

With a population of 2.8 billion people, the APEC economies are also home to the most number of billionaires, while some 750 million poor people live on less than USD 1.25 a day.

 

The Asian Development Bank has in fact noted that Asia’s rising inequality has denied the benefits of growth to many millions of its citizens “as the regions rich get richer much faster than the poor.”

16 November 2015

Request for coverage: Church, labor groups meet today to support PALEA strike

Advisory: Church, labor groups to support PALEA strike

MEDIA ADVISORY

Partido Manggagawa

November 10, 2015

Contact Rene Magtubo @ 09178532905

  

Church, labor groups to support PALEA strike 

WHAT: The Church-Labor Conference--an alliance of Church-based and trade unions co-chaired by Bishop Broderick Pabillo--to hold forum on PAL-PALEA dispute and plan actions in support of fight

WHEN:  Tomorrow, November 11 (Wednesday), 1:00 to 5:00 p.m.

WHERE: Arzobispado, Intramuros, Manila

Advisory: PALEA to mobilize for trial of mulcting DOJ fiscal

MEDIA ADVISORY

PALEA

November 8, 2015

Contact Gerry Rivera @ 09165047751

  

PALEA to mobilize for trial of mulcting DOJ fiscal Solidum

WHAT: PALEA members to mobilize for the first hearing in the trial of Diosdado Solidum, DOJ assistant fiscal charged by the union for mulcting

WHEN:  Tomorrow, November 9 (Monday), 8:30 a.m.

WHERE: Sandiganbayan, QC

DETAILS: Solidum was previously suspended on the basis of a complaint by 241 PALEA members for extorting P2.5 million in exchange for the dismissal of a criminal case filed by Philippine Airlines. Former DOJ Secretary Leila de Lima had also cited the entrapment of Solidum as among the accomplishments of her office.